Disarakan langit lenglang, bulan ngabelenyehkeun imut, kawas anjeun! Bentang tingkariceup hayang eunteup, ngariung hayang tepung. Nu deukeut ukur ngaraga meneng. Nu jauh geus ngangluh. Biheung bisa amprok.
Bulan beuki anteng jeung imutna, disimbutan mega bodas, mega bodas kameumeutna. Nu dareukeut ukur bisa maling teuteup, nu jarauh mingkin heureut. Bulan geus di bulen, belenyehna ilang dikerekeb mega bodas, haseupna ngelun ka sabudeureun peuting, tobros ka poekna.
Lampu jalan cirambay, siga nu peurih kasaput haseupna mega bodas, lain! Tapi milu manghandeueulkeun ka nu ngangres disatengahing peuting. Kawas aing!
Tidak ada komentar:
Posting Komentar